De start van mijn stage

Van het mooie Thailand met haar mooie stranden, lekkere eten (vooral Pad Thai in al zijn verschillende manieren van bereiden) mango shakes en tamarind, van de boeddisten in het noorden naar de moslims in het zuiden, van de mooie bergen, tempels, olifanten, prachtige natuur, jungle, bananenbomen, palmbomen, stranden, zee, zon, feesten, nachtmarkten, ladyboys's en tuktuk’s op naar Indonesië! Een land dat bekend staat om de rijstvelden, vele eilanden, een tropisch klimaat (vochtig en warm) klimaat, de vele, actieve vulkanen, aardbevingen, de economische groei, het meest dichtbevolkte land ter wereld en de grote culturele verscheidenheid.

Hier zal mijn tweede avontuur gaan beginnen. In mijn afstudeerjaar voor Verpleegkunde is er de mogelijkheid om voor de minor ‘Studeren in het buitenland’ te kiezen. Ik ben deze uitdaging aangegaan om mij persoonlijk nog verder te kunnen ontwikkelen en mijn horizon te verbreden. Samen met Angelique zullen wij drie maanden in de stad Surabaya, op het eiland Java, verblijven. Surabaya is de op een na grootste stad en haven van het land, na Jakarta. Het heeft ruim 4 miljoen inwoners en je vind hier modernisme vlak naast de diepste armoede. Het is een monumentale, lelijke stad met de grootste winkelcentra, welke tot de grootste ter wereld behoren. Surabaya heeft de hoogste concentratie aan Chinezen en het grappige is dat je ze er zo eruit kunt pikken. Duur geklede mannen en vrouwen die altijd chagrijnig kijken. De zorg is hier ingedeeld naar de inkomsten die men verdient.

We zullen de komende drie maanden verblijven in ‘Carica Homestay’, wat best een luxe is. Het enige nadeel is dat we geen keuken en wasmachine hebben, anders was het perfect geweest. De kamer is ruim, schoon, modern en netjes en bestaat uit een slaapkamer en badkamer. Het is groot genoeg voor ons beiden. Mijn bed ligt echt fantastisch, wat een hele verademing is na al onze dagen doorgebracht te hebben in hostels, waar de bedden niet altijd even lekker lagen. We hebben airconditioning, wat met deze temperaturen ook heerlijk is. Daarnaast hebben we een warme, goede douche (wat hier ook heel luxe is), een koelkast en een bureau. Ons uitzicht vanaf het balkon is wat minder, want we kijken tegen een grijze muur aan. We hebben ook geen plekje om even lekker in de zon te kunnen zitten. Nu is dat met dit weer nog niet zo erg. Het is op dit moment regenseizoen. Wat betekent dat het een keer per dag ontzettend hard regent. Vaak is dit vanaf een uur of 3 ’s middags. Dit duurt dan ongeveer een uur of twee, waarnaar het dan weer over is. Naast onze homestay op nog geen 200 meter afstand ligt een enorme shopping mall. Een van de vele hier in Surabaya, waar we ons goed zullen vermaken.

We hebben eerst een dag uitgerust en veel proberen bij te slapen na onze lange reis vanuit Thailand. Er is geen Wi-Fi in onze homestay, wat echt even wennen was na Thailand. Daar was namelijk overal Wi-Fi. Hier in Indonesië is dat wel even anders. We zijn daarom op zoek gegaan naar een simkaartje met internet in de Galaxy Mall vlak naast onze homestay, want we willen wel graag in contact blijven met onze vertrouwde wereld☺. Het personeel in de winkels spreekt nauwelijks of heel slecht Engels. Dus een simkaartje kopen was makkelijker gezegd dan gedaan. Na twee of drie uur eindelijk een simkaartje met internet kunnen regelen, dankzij een klant in de winkel die een beetje Engels kon praten. Later op de avond hadden we met de fysiotherapiestudenten afgesproken om ergens wat te gaan eten en drinken. Het was super gezellig en leuk om hun verhalen te horen, want zij zitten hier al drie weken.

De volgende dag werden we vriendelijk onthaald door onze begeleider en contactpersoon, Yulis. Ze nodigde ons uit om een hapje te gaan eten bij een seafood restaurant. Hier hebben we heerlijke softshell krabben gegeten en gourami fish. Vervolgens hebben we wat spullen aangeschaft voor in onze kamer. Zoals borden en bestek. Mijn eerste indrukken van Surabaya: de mensen zijn ontzettend vriendelijk, traditioneel Indonesisch wordt afgewisseld met Westerse invloeden, tientallen scooters, maar echt niet normaal veel, chaotisch/ dodelijk verkeer (ze blijven hier niet tussen de lijnen rijden, maar rijden zich zigzaggend een zo snel mogelijke weg door het verkeer), villawijken waar de huizen echt enorm zijn (hier wonen artsen, vaak rijke chinezen). Bijna elke straat heeft een slagboom en staat een hokje waar een beveiliger in zit. Zo ook bij onze straat, heel de dag zijn daar beveiligers aanwezig. Ontzettend vriendelijke, blije mensen!

Ze kennen hier geen stoep! Wat het lopen een stuk moeilijker maakt, vanwege het dodelijke verkeer. Ze rijden hier namelijk gewoon door, dus je moet echt uit kijken. Het is zelfs zo erg dat er bij de voetgangers oversteekplaats met stoplichten, twee mannen staan om het verkeer tegen te houden. Als ze dit niet zouden doen dan zouden de auto’s gewoon door het rood rijden en kom je nooit aan de overkant.
De leraren van school (voornamelijk vrouwen) rijden hier niet zelf. Alles gaat met een chauffeur. En als je ergens geparkeerd hebt, dan zijn er mannetjes die je de weg weer op helpen. Ze begeleiden je met inparkeren, maar ook met het uitparkeren.

Een hoop eerste indrukken!